Vierenveertig jaar geleden, we schrijven dan augustus 1972, besloten Fernand Thomaere en zijn vrouw, Corry Hancke samen met Lambert Nijs en nog enkele anderen een eigen wandelclub te stichten.
Nadat ze reeds een paar maal hadden deelgenomen aan wandelingen georganiseerd door een wandelclub in Sint-Truiden en ook bij de militairen van AVIA, oordeelden ze dat ze genoeg ervaring hadden opgedaan om zelf wandelingen in te richten.
De nieuwe club kreeg de naam “Wandelklub Halewijn” mee, met als stamnummer B 002. Dit stamnummer vinden we nog steeds terug in ons logo. De wandelclub sloot aan bij de toenmalige Nederlandstalige Wandelfederatie. De eerste Voorzitter was de Heer Henri Schiemsky. Ondervoorzitter was Florent Struys en commissaris was Willy Arnauts. Fernand Thomaere verzorgde de public-relations. Op 27 augustus startte men met een eerste Halewijntocht. Er waren 187 deelnemers, voor een beginnende club in die dagen een groot succes.
Eén jaar na de oprichting telde onze club 62 leden. In de loop van de jaren tachtig en negentig groeide dit aantal aan tot meer dan 600 leden.
Onze club floreerde en in 1980 werd ze uitgeroepen tot Sportclub van Groot-Zoutleeuw.
Na het overlijden van Henri Schiemsky nam Fernand Thomaere in 1987 de Voorzittersfakkel over. Na een vruchtbare loopbaan bij Defensie ging Fernand dat jaar op pensioen. Vanaf toen stond het leven ten huize Thomaere volledig in het teken van wandelen.
Terloops toch nog vermelden dat Fernand tussen 1957 en 1985 een niet onverdienstelijke muzikant en bestuurslid was bij de Halse fanfare.
Op 23 februari 1992 organiseerde Halewijn ter gelegenheid van het twintig jarig bestaan de Nationale Wandeldag. Tijd noch inspanningen werden gespaard om iedere wandelaar te laten genieten van het moois dat Zoutleeuw te bieden heeft. Een jaar van voorbereidingen resulteerde toen in een succesvolle organisatie die van overal lof kreeg toegezwaaid.
Vanaf 1994 werden er tweejaarlijkse pelgrimstochten gehouden van ongeveer 700km van of naar een plaats met dezelfde patroonheilige als Zoutleeuw, de Heilige Leonardus. Er waren steeds een twintigtal wandelaars en Fernand verzorgde, eerst met Corry en later met Elvire, de nodige voorbereiding, begeleiding en logistieke steun. Er werden tochten van en naar Saint-Leonard de Noblat, Inchenhoven, Zurich en Sankt Leonard gehouden.
In 1996 werd de sportraad van Zoutleeuw opgericht en Fernand vertegenwoordigde van bij de aanvang de wandelclub. In 2002 werd hij Voorzitter, een functie die hij tot 2015 uitoefende.
Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan organiseerde Halewijn in 1997 onder de bezielende leiding van Fernand en Corry de Provinciale Wandeldag van Vlaams-Brabant.
Op 8 november 1998 betreurden alle Halewijners het overlijden van Corry Hancke. Als eerbetoon kreeg onze 11 novembertocht daarna dan ook de naam “Herdenkingstocht Corry Hancke” mee.
Onze organisaties werden gewaardeerd en in het jaar 2000 ontving Halewijn dan ook de oorkonde van het Hagelint, een erkenning voor de inspanningen die Halewijn leverde voor de sportontwikkeling van de regio.
Ondertussen zaten de bestuursleden en medewerkers niet stil. Op 24 februari 2008 organiseerden zij nogmaals de Nationale Wandeldag van de Provincie Vlaams-Brabant. Fernand vond ondertussen Elvire als nieuwe steun en toeverlaat en samen vormden zij vanaf dan de ruggengraat van de vereniging.
In 2013 kreeg Fernand een bijzondere erkenning, hij werd op 19 november Ereburger van de Stad Zoutleeuw. Een verdiende eretitel waarop hij dan ook terecht trots was.
Op 18 mei 2016 gaf Fernand de hamer van Voorzitter door aan Marie-José Van Lippeloy.
Hij bleef als bestuurslid en erevoorzitter wel zeer betrokken bij de werking van zijn wandelklub die hem zo nauw aan het hart lag.
Fernand overleed op 6 april 2020.
Het Bestuur van Wandelclub Halewijn en al haar leden zijn Fernand erkentelijk voor zijn inzet over al die jaren.
